ویژگی‏های سولفور زدایی از دی‏بنزوتیوفن توسط Rhodococcus erythropolis R1 و موتان Dsz-negative آن

  مقدمه: سولفور زدایی زیستی به عنوان یک روش انتخابی برای کاهش میزان گوگرد محصولات نفتی به کار می­رود.   مواد و روش ‏‏ ها: در این تحقیق ، یک سویه باکتریایی اکسید کننده گوگرد به نام رودوکوکوس اریتروپولیس R1 (شماره دسترسی GU570564 ژن بانک NCBI ) برای سولفورزدایی از دی­بنزوتیوفن ( DBT ) استفاده شد.   نتایج : کشت القا شده سویه R1 توانایی تولید 2-هیدروکسی­بای­فنیل ( 2-HBP ) از DBT را طی مسیر 4S بدون تجزیه اسکلت کربنی آن داشت. این فرایند به وسیله تحلیل کروماتوگرافی گازی ( GC ) تا ی ید شد. میزان فعالیت اختصاصی سولفورزدایی از DBT به­وسیله سویه R1 45 میکرومول در گرم وزن خشک در ساعت به دست آمد. سولفورزدایی از DBT با افزودن توئین 80 به­عنوان سورفاکتانت و گلیسرول به­عنوان منبع کربن طی 3 روز به میزان 100 درصد تعیین شد. پلاسمید سنگین در سویه R1 تشخیص داده شدکه به­وسیله واکنش PCR وجود ژن‏های dsz مس ؤ ول سولفورزدایی زیستی از DBT در آن نشان داده شد. سویه­های موتانی که این پلاسمید را از دست داده بودند فنوتیپ سولفورزدایی را هم از دست دادند. هر دو سویه وحشی ( R1 ) و موتان به غلظت­های بالای 2-HBP و برخی آنتی­بیوتیک­ها حساس بودند.   بحث و نتیجه ‏ گیری: سویه R1 از طریق مسیر تجزیه اختصاصی سولفور یا مسیر 4S با شکست انتخابی باندهای C-S بدون کاهش انرژی از DBT سولفورزدایی می­کند. افزودن سورفاکتانت سولفورزدایی از DBT را با افزایش قابلیت دسترسی زیستی آن افزایش داده، همچنین می­تواند میزان رشد و سولفورزدایی سویه را اصلاح کند. جایگاه ژن‏های سولفورزدایی در سویه R1 بر روی یک پلاسمید سنگین بود. با توجه به نتایج حاصل از این تحقیق رودوکوکوس اریتروپولیس R1 می­تواند به عنوان یک سیستم مدل برای سولفورزدایی زیستی موثر از نفت خام بدون کاهش ارزش سوختی نفت به­کار رود.